27 Eylül 2007 
Rahmi TURAN
rturan@hurriyet.com.tr
ÜLKEMİZİN, belirsizliğin karanlığında yaşadığı şu günlerde, okurlarımdan sık sık kuşku dolu mesajlar geliyor.
Mehmet Gözgücü ve Saim Güven tarafından gönderilen "Güvenin yitirilmesi" başlıklı ilginç e-postayı beraber okuyalım:
"Sokakta, yaşlı bir kadının ağır file taşıdığını görünce bizler koşardık:
’Bırak teyze, biz taşırız’ denirdi...
Bütün kadınlar çocuklara güvenirdi.
Bütün çocuklar, yaşlı kadınlara saygı sergisinde gezerlerdi sanki...
Bahşiş verirlerdi, kabul etmezdik.
Alışverişe, bakkala gönderirlerdi bizleri, üzerini, kuruşuna kadar geri verirdik. Saçlarımızı okşamanın gururu yeterdi bizlere...
Şimdi, sokaklarda yürüyen kadınlar, dört bir yanına bakıyor, çantasını kim kapacak diye?..
Artık ne hak kaldı, ne hukuk...
Kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Sanki kurulan düzen meyvesini veriyor.
Sokak ortasında bir kadının ırzına geçilse, birileri sırasını bekliyor, diğerleri alkış tutuyor.
Kalanlar da ’Bana ne kardeşim, kadın da öyle giyinmeseydi’ diyor.
Giderek herkes birbirine benziyor.
Bu toplum yalanı sevdi.
Kanunlara saygısız olanı, ikiyüzlüyü...
Bu toplumun infilak etmiş halidir sokaklar...
O yüzden kadınlar yürüyemiyor, çocuklar tedirgin, zorbalık kapılara dayandı.
Komşunun komşuya güveni kalmadı.
Sokaklar tedirgin... Sokaklar kan kokuyor, cinayet kokuyor.
Bu ülkenin namuslu çocukları, hálá kendilerine güvenecek yaşlı kadınlar arıyor, ’Bırak teyze, biz taşırız’ diye... Şimdi kadınlar, çocuklardan bile kaçıyor.
Azar azar, mezar kazılıyor ülkemize...
Çocuklara bile güvenini yitirmiş bir ülkenin, geleceği olduğunu mu sanıyorsunuz?
Herkes kendi kirinden memnun.
Bakıyoruz da, toplumun alnı ak, yüreği bahtiyar (!)... O yüzden kimse sifonu çekmiyor!"